قصه

این قصّه رو ازت می خواد تو شب تکرار دلم
نگام نکن خسته میشه روزای اجبار دلم


تو آسمون رنگ چشات یه خورشید و گم میکنه
فــقــط تـــــو دنــبــالــم بــیــا بــرای دیدار دلم


گفتی می خوام رو قلبِ تو اسممَو امضا بکنم
می خوام بشم چتر هوات لحظه ی رگبار دلم


اگه که اشتباه نشه یه خوابِ شیرین میکشم
واسه ی شهر سوت و کور ساعتِ دیوار دلم


به پای موندن صدات هر چی ترانه پُر میشه
کوهی شبیهِ فاجعه بیا که بر دار دلم


به شوق کوچه های دور حسّمو تفسیر میکنم
بذار بگم دوسِت دارم تا وقتی بیدار دلم

شاعر:کامران قائم مقامی

سلام چقد دلم واسه وبم تنگ شده بود نمیدونم از کجا بگم واسه این ترم تو آمل خونه گرفتم هنوز خط تلفنشو نگرفتم نتونستم ی خط نت خوب واسه خودم راه بندازم ازین بگذریم چند وقت پیش کامپیوترم بی دلیل ترکید۲۰۰تومن هزینش شد با زبونه بی زبونی بگم دهنم سرویس شد اینم از این از دانشگاهم بگم هی بدک نیست هر چی استاد ت خ م ی بود این ترم واسه خودم برداشتم خدا بخیر کنه .

غزل مثنوی پاییزی....

                       هوا بارانی است فصل پاییز 

                       گلوی آسمان از بغض لبریز 

به سجده آمده ابری که انگار شده از داغ تابستانه سرریز 

هوای مدرسه بوی الفبا صدای زنگ اول محکم و تیز 

جزای خنده های بی مجوز و شادی ها و تفریح های ناچیز 

برای نوجوانی های ما بود فرود خشم و تهمت های یکریز 

رسیده اول مهرو درونم پر است از لحظه های خاطره انگیز 

کلاس درس خالی مانده از تو منو گل های پژمرده سر میز 

                            هوا پاییزی و بارانیم من 

                         درون خشم خود زندانیم من 

                     چه فردای خوشی را خواب دیدیم 

                          تمام نقشه ها بر آب دیدیم 

                        چه دورانی چه رویای عبوری 

                        چه جز تنها به دنبال ظهوری 

من و تو نثر بی پرواز بودیم اسیر پنجه های باز بودیم 

همان بازی که با تیغ سر انگشت به پیش چشمان من تو رو کشت 

تمام آرزوها را فنا کرد دو دست دوستیمان را جدا کرد 

تو جام شوکران را سر کشیدی به ناگه از کنارم پر کشیدی 

به دانه دانه اشک مادرانه به آن اندیشه های جاودانه 

به قطره قطره خون عشق سوگند به سوز سینه های مانده در بند 

                         دلم صد پاره شد بر خاک افتاد  

                         به قلبم از غمت صدچاک افتاد 

                       بگو آنجا که هستی شاد هستی 

                        در آن سوی حیات آزاد هستی 

                        هوای نوجوانی خاطرت هست  

                     هنوزم عشق میهن در سرت هست   

                        بگو آنجا که رفتی هرزه ای نیست 

                         تبر تقدیر سرو و سبزه ای نیست 

                          کسی دزد شعورت نیست آنجا 

                            تجاوز به غرورت نیست آنجا 

                        خبر از گور های بی نشان هست  

                          صدای زجه های مادران هست 

                            بخوان همدرد من هم نسل و همراه  

                          بخوان شعر مرا با حسرت و آه 

                            دوباره اول مهر است و پاییز   

                             گلوی آسمان از بغض لبریز 

                          منو دیدی که خالی مانده ازتو 

                          و گل هایی که پژمرده سر میز

                                                                                                            هیلا صدیقی.   

روزای آخر

این روزا که پاییز داره میادو کلاس استاد نمره گرفتن دوباره داره شروع میشه 

وای که این ترم با چه استادی باید کل کل کنم کلی با هم رودربایسی داریم 

جمع شدن با دوستان رفتن به اینور اونور مزه میده مخصوصا با اهلش و وسایل  

مخصوص سفر شاد نوش گل نوش گل پوش واسه شروعی پر قدرت برای پاس کردن درسا عالیه دیشبم کلی ترکوندیم خیلیم خوش گذشت جای همتون خالی بشه ی روز دور هم جمع شیم

بوی مهر

 

خوشحالم که دوباره پاییز فصل رنگها فصل زیبایی خدا داره میاد نه اینکه از تابستون بدم بیاد تابستونم فصل گرما و شور شور عرق ریختن مخصوصا اگه  

بچه شمالم باشید کلا زیاد با این تابستون حال نکردم به هر حال از میونه  

تمامه فصل ها از پاییز بیشتر خوشم میاد وقتی آذر میاد جنگلا خیلی خوشکل 

 میشن مخصوصا با صدای خش خش برگا زیر پات صدای دریا عوض میشه  

صبح وقتی مه میاد دوست نداری از جات بیدار بشی میخوای دوباره بخوابی 

وقتی هوا ابریه آسمون دلگیره و با کشیدن ی نخ سیگار و راه رفتن تو خیابونای 

خیس دوست داری یکی کنارت باشه که دل خودت مثله ماله آسمون نشه وای که چقد پاییز قشنگه.

جمعه زیبا....

چه حسی داری وقتی شب پنچشنبه با چند تا از دوستان 

میری به یکی از  باغ های اطراف شهر بعد کلی خوردن خندیدن ریدن به 

همدیگه ۳ ۴ صبح بر میگردی کفه رو میزاری ۲ ۳ بعداظهر  

بیدار میشی بعد با پدیده زیبای هیچکس خونه نیست روبه رو میشی و 

هیچگونه غذای خاصیم رو اجاق تو یخچال نمیبینی. 

ما بودیم چه تصمیمی میگرفتیم...........

بیچاره مختار  

 حداقل حسین ۷۲ یار داشت  

مختار چار پنشتاشم  نداشت. 

عرب جمعات رو جون به جون کنی باز خا‌ئنن.

تنهایی......

این روزا حال و روز خوشی ندارم و همه چی برام  

کسل کننده شده اما هنوز نوشتن تو وبمو دوست  

دارم.  

در این تنهایی که خواب..........