هوا بارانی است فصل پاییز
گلوی آسمان از بغض لبریز
به سجده آمده ابری که انگار شده از داغ تابستانه سرریز
هوای مدرسه بوی الفبا صدای زنگ اول محکم و تیز
جزای خنده های بی مجوز و شادی ها و تفریح های ناچیز
برای نوجوانی های ما بود فرود خشم و تهمت های یکریز
رسیده اول مهرو درونم پر است از لحظه های خاطره انگیز
کلاس درس خالی مانده از تو منو گل های پژمرده سر میز
هوا پاییزی و بارانیم من
درون خشم خود زندانیم من
چه فردای خوشی را خواب دیدیم
تمام نقشه ها بر آب دیدیم
چه دورانی چه رویای عبوری
چه جز تنها به دنبال ظهوری
من و تو نثر بی پرواز بودیم اسیر پنجه های باز بودیم
همان بازی که با تیغ سر انگشت به پیش چشمان من تو رو کشت
تمام آرزوها را فنا کرد دو دست دوستیمان را جدا کرد
تو جام شوکران را سر کشیدی به ناگه از کنارم پر کشیدی
به دانه دانه اشک مادرانه به آن اندیشه های جاودانه
به قطره قطره خون عشق سوگند به سوز سینه های مانده در بند
دلم صد پاره شد بر خاک افتاد
به قلبم از غمت صدچاک افتاد
بگو آنجا که هستی شاد هستی
در آن سوی حیات آزاد هستی
هوای نوجوانی خاطرت هست
هنوزم عشق میهن در سرت هست
بگو آنجا که رفتی هرزه ای نیست
تبر تقدیر سرو و سبزه ای نیست
کسی دزد شعورت نیست آنجا
تجاوز به غرورت نیست آنجا
خبر از گور های بی نشان هست
صدای زجه های مادران هست
بخوان همدرد من هم نسل و همراه
بخوان شعر مرا با حسرت و آه
دوباره اول مهر است و پاییز
گلوی آسمان از بغض لبریز
منو دیدی که خالی مانده ازتو
و گل هایی که پژمرده سر میز
هیلا صدیقی.
به به شعر قِشَنگی بود
مرسیییی
ولی یه کم غمگینانه بود
یاد اون شعره بخیر:
باز آمد بوی ماه مدرسه
بوی بازیهای راه مدرسه
.....
از اسم رامین اصلا خوشم نمیاد...چراشو نمی دونم...راستی یه همکلاسی دارم که اسمش رامینه...خیلی تواناییش در تیکه پروندن بالاس!!!!
راستی چون دفعه ی اوله که بهت سر می زنم:سلام!از اشناییتون خوشوقتم...امیدوارم بتونیم دوستای خوبی برای هم باشیم!شعرتون هم زیادزیادقشنگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مشکله خودته
منم تیکه زیاد میندازم
خو شخال شدم از آشناییتون.